Achteraf gezien was ik redelijk snel op de trein van de digitale fotografie. Als softwareontwikkelaar voor de kleding retail kwamen we er al zeer vroeg mee in aanraking. Om het assortiment in het oog te kunnen houden, werden er zelfs reeds analoge foto’s gemaakt van een collectie en bewaard in een fotobak.Midden de jaren ’80 was dit de enige mogelijkheid om een visuele clue te krijgen bij de digitale artikelkaart. En groot was dan ook het interesse toen eind van de jaren 90 de digitale fotocamera’s ontstonden en betaalbaar werden zoals bijvoorbeeld deze Sony Mavica MVC-FD7.
Dus mijn eerste toestel was een Fujifilm MX-700 die slechts 1,5 Mp had. Dit toestel heb ik ergens in 1998 gekocht, en was eigenlijk ‘duur’. Maar het was hypermodern voor zijn tijd. Maar omdat computerschermen toen ook maar een resolutie hadden van 800×600 of maximaal 1024×768 was dit perfect voor het gebruik op computer (en opkomende websites)
Daarna is een Minolta DiMAGE 7i gekomen. Dit moet ergens midden 2001 geweest zijn. Deze had reeds een whopping 5.24 megapixel sensor. Een enorme vooruitgang. Uiteindelijk is deze camera, die ik nooit heb verkocht, samen met andere spullen gestolen bij een inbraak bij mij thuis.
Dus, meer dan 20 jaar maak ik gebruik van de digitale camera.
In 2016 heb ik CVO De Verdieping leren kennen, en ben er gestart met een fotografieopleiding. Na al die jaren van familie fotograferen hebben we het maar eens wat gestructureerder aangepakt.
En raar maar waar. Door de opleiding is interesse in de fotografie in het algemeen toegenomen. En nu, medio 2023, maak ik een stap terug in de tijd en ga terug analoge foto’s maken op mijn Canon 1N . De verdieping, heeft nu een opleiding ‘analoge zwart-wit fotografie’ en daar heb ik een analoge camera voor nodig. En omdat ik deze niet had, heeft E-Bay de oplossing geboden.
De ‘1’ range is/was en is de ‘professionele range’ van Canon. Mijn camera de 1N was de opvolger van de EOS-1 en werd verkocht van 1994 tot 2000, toen hij werd opgevolgd door de EOS-1v. De EOS-1 werd gelanceerd in 1989, 2 jaar nadat Canon het EOS autofocussysteem had geïntroduceerd. Het was de start van een lijn van EOS camera’s voor professionals. De 1n was een verbetering ten opzichte van de EOS 1. In plaats van 1 autofocuspunt zijn er 5, is de camera weerbestendig en heeft bredere instellingen voor belichting. Zo kan hij films aan van ISO 6 tot 6400, kan de sluiter tijden aan van 30 seconden tot 1/8000 en is de flash sync tijd 1/250 van een seconde.
Wat ik nog niet ben tegengekomen op digitale camera’s is de mogelijkheid om DEP (Depth of field AE) toe te passen. Je geeft hierbij 2 punten aan (voorgrond en achtergrond) en de camera bepaald de F-Stop die nodig is om beide punten scherp in beeld te hebben. Daar wordt dan de sluitertijd aan aangepast om een goede belichting te krijgen. Deze camera heeft reeds een EF-mount, zodat er een veelheid van lenzen beschikbaar zijn.
